Odpisy amortyzacyjne - kompletny przewodnik dla firm

Każdy przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą doskonale wie, że rozwój firmy wymaga ciągłych inwestycji w nowoczesny sprzęt, maszyny czy pojazdy. Te znaczące wydatki mogą jednak zostać częściowo zrekompensowane przez system odpisów amortyzacyjnych, które stanowią skuteczny instrument optymalizacji podatkowej. Odpisy amortyzacyjne to nie tylko księgowy obowiązek, ale przede wszystkim możliwość systematycznego zmniejszania podstawy opodatkowania poprzez rozłożenie kosztów inwestycyjnych na kilka lat.

System amortyzacji w polskim prawie podatkowym został zaprojektowany tak, aby odzwierciedlać rzeczywiste zużycie ekonomiczne i fizyczne środków trwałych. Dzięki temu przedsiębiorcy mogą w sposób racjonalny planować swoje obciążenia podatkowe, jednocześnie inwestując w rozwój swojej działalności. Zrozumienie zasad funkcjonowania odpisów amortyzacyjnych jest kluczowe dla każdego, kto chce prowadzić efektywną politykę finansową w swojej firmie.

Co podlega amortyzacji - definicja i zakres

Amortyzacji podlegają środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, które zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie. Kluczowym warunkiem jest, aby były kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania. Do kategorii tej zaliczamy budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, a także maszyny, urządzenia i środki transportu.

Istotną cechą środków trwałych podlegających amortyzacji jest przewidywany okres używania dłuższy niż rok. Dodatkowo muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Ten szeroki zakres obejmuje praktycznie wszystkie znaczące inwestycje przedsiębiorców.

Warto jednak pamiętać o istotnych wyłączeniach z systemu amortyzacji. Nie podlegają jej grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów, co wynika z ich specyficznego charakteru jako aktywów niezniszczalnych. Podobnie wyłączone są budynki i lokale mieszkalne, a także dzieła sztuki i eksponaty muzealne, które z natury rzeczy nie tracą swojej wartości w procesie użytkowania.

Środki trwałe podlegające amortyzacji:

• Budynki i budowle wykorzystywane w działalności gospodarczej
• Maszyny i urządzenia produkcyjne
• Środki transportu (samochody, ciężarówki, przyczepy)
• Sprzęt komputerowy i oprogramowanie
• Meble i wyposażenie biurowe
• Narzędzia i przyrządy o wartości powyżej 10 000 zł

Środki wyłączone z amortyzacji:

• Grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów
• Budynki i lokale mieszkalne
• Dzieła sztuki i eksponaty muzealne
• Środki trwałe w budowie
• Aktywa niepełne lub niezdatne do użytku

Istota amortyzacji i jej wpływ na finanse firmy

Amortyzacja stanowi wyrażony w pieniądzu składnik kosztów, który obrazuje zużycie fizyczne i ekonomiczne środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jest to mechanizm księgowy pozwalający na systematyczne przenoszenie kosztów zakupu środków trwałych na poszczególne okresy ich użytkowania, co zapewnia właściwe rozliczenie wydatków w czasie.

Proces amortyzacji polega na rozłożeniu kosztów związanych z zakupem danego środka trwałego na poszczególne miesiące przypadające na okres eksploatacji tego środka. Dzięki temu przedsiębiorcy unikają sytuacji, w której cały koszt znaczącej inwestycji musiałby zostać rozliczony jednorazowo w momencie zakupu, co mogłoby drastycznie wpłynąć na wynik finansowy w danym okresie.

Odpisy amortyzacyjne, będąc elementem kosztów uzyskania przychodów, bezpośrednio wpływają na wysokość wyniku finansowego i przyczyniają się do zmniejszenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. To sprawia, że właściwe zarządzanie polityką amortyzacyjną może stać się istotnym elementem optymalizacji podatkowej w firmie.

Mechanizm ten ma również głębsze uzasadnienie ekonomiczne - odzwierciedla rzeczywisty proces utraty wartości środków trwałych w wyniku ich użytkowania, starzenia się technologicznego czy innych czynników. Dzięki amortyzacji bilans firmy przedstawia bardziej realistyczny obraz wartości posiadanych aktywów.

Czynniki wpływające na okres amortyzacji

W celu ustalenia okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej konieczne jest wyliczenie okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego. Jest to proces wymagający analizy wielu zmiennych, które mogą wpływać na rzeczywisty czas przydatności inwestycji dla działalności gospodarczej.

Stan techniczny środka trwałego stanowi podstawowy czynnik determinujący okres jego użytkowania. Nowy sprzęt będzie charakteryzował się dłuższym okresem amortyzacji niż urządzenia używane, które mogą wymagać wcześniejszej wymiany ze względu na zużycie techniczne. Ocena stanu technicznego powinna uwzględniać nie tylko obecną kondycję urządzenia, ale także przewidywane tempo jego degradacji.

Tempo postępu techniczno-ekonomicznego w danej branży ma coraz większe znaczenie przy ustalaniu okresów amortyzacji. W szybko rozwijających się sektorach, takich jak technologie informatyczne, środki trwałe mogą tracić swoją przydatność ekonomiczną znacznie szybciej niż wynikałoby to z ich fizycznego zużycia. Przedsiębiorcy muszą uwzględniać ryzyko technologicznego starzenia się swoich inwestycji.

Wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym właściwym miernikiem pozwala na bardziej precyzyjne określenie okresu amortyzacji. Ta metoda jest szczególnie przydatna w przypadku maszyn produkcyjnych, gdzie można dokładnie przewidzieć intensywność wykorzystania.

Prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego mogą narzucać górne granice okresu amortyzacji. Mogą to być koncesje, licencje, umowy dzierżawy czy inne regulacje prawne, które ograniczają możliwość korzystania ze środka trwałego w czasie.

Metody amortyzacji - wybór strategii rozliczania

Na dzień wpisu środka trwałego do ewidencji przedsiębiorca musi ustalić metodę jego amortyzacji oraz stawkę dokonywanych odpisów. Podatnik ma możliwość wyboru takiej metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych, która najlepiej odpowiada jego potrzebom i specyfice prowadzonej działalności, jednak musi ją stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Proces wyboru i wdrożenia metody amortyzacji:

1. Analiza charakteru środka trwałego i jego przewidywanego użytkowania
2. Ocena wpływu różnych metod na przepływy pieniężne firmy
3. Wybór metody najlepiej dopasowanej do strategii biznesowej
4. Wprowadzenie środka trwałego do ewidencji z określoną metodą
5. Konsekwentne stosowanie wybranej metody przez cały okres amortyzacji
6. Monitorowanie i dokumentowanie wszystkich odpisów amortyzacyjnych

Amortyzacja liniowa

Amortyzacja liniowa polega na równomiernym rozłożeniu początkowych kosztów zakupu środków trwałych na poszczególne, kolejne miesiące eksploatacji tych środków. Jest to najprostsza i najczęściej stosowana metoda, która zapewnia stałe, przewidywalne odpisy przez cały okres użytkowania środka trwałego.

Ta metoda charakteryzuje się prostotą obliczeniową i przejrzystością rozliczeń. Miesięczny odpis amortyzacyjny oblicza się poprzez podzielenie wartości początkowej środka trwałego przez liczbę miesięcy przewidzianego okresu użytkowania. Dzięki temu przedsiębiorca może łatwo planować swoje koszty i obciążenia podatkowe w długim okresie.

Amortyzacja degresywna

Według metody amortyzacji degresywnej przydatność ekonomiczna środka trwałego maleje w miarę jego użytkowania, co przekłada się na odpisy amortyzacyjne, które w początkowych latach użytkowania są wyższe, a w kolejnych latach maleją. Ten sposób prowadzenia amortyzacji pozwala szybciej zaliczyć w koszty większą część wartości początkowej danego środka trwałego.

Metoda ta jest szczególnie atrakcyjna dla przedsiębiorców, którzy chcą maksymalnie wykorzystać korzyści podatkowe w pierwszych latach użytkowania środka trwałego. Wyższe odpisy w początkowym okresie oznaczają większe obciążenie kosztów i tym samym niższą podstawę opodatkowania, co może być korzystne z punktu widzenia przepływów pieniężnych.

Amortyzacja sezonowa

Amortyzacja sezonowa stosowana jest w sytuacjach, gdy środek trwały wykorzystywany jest tylko przez część roku. W takich przypadkach odpisy amortyzacyjne dokonywane są wyłącznie w miesiącach wykorzystania środka trwałego w danym roku. Ta metoda jest szczególnie przydatna w branżach o charakterze sezonowym.

Przykładem zastosowania tej metody mogą być maszyny do produkcji lodów, które są wykorzystywane głównie w miesiącach letnich, lub sprzęt do przygotowywania stoków narciarskich, używany tylko w sezonie zimowym. Amortyzacja sezonowa pozwala na lepsze dopasowanie kosztów do okresów, w których środek trwały rzeczywiście generuje przychody.

Amortyzacja jednorazowa

Po spełnieniu określonych warunków amortyzacja jednorazowa umożliwia jednorazowe zaliczenie całej wartości wydatku poniesionego na zakup środka trwałego do kosztów uzyskania przychodu. Jest to najbardziej agresywna metoda amortyzacji, pozwalająca na maksymalne wykorzystanie korzyści podatkowych w roku nabycia środka trwałego.

Ta metoda jest szczególnie atrakcyjna dla małych i średnich przedsiębiorstw, które chcą szybko odzyskać środki zainwestowane w rozwój firmy. Jednak zastosowanie amortyzacji jednorazowej wymaga spełnienia określonych warunków prawnych i może nie być dostępne dla wszystkich rodzajów środków trwałych.

Praktyczne zasady obliczania odpisów amortyzacyjnych

Kwoty odpisów amortyzacyjnych powinny być co do zasady równe w poszczególnych okresach rozliczeniowych. Jeżeli podczas wyliczenia wartości miesięcznych odpisów amortyzacyjnych powstaną wartości z kilkoma miejscami po przecinku, należy zaokrąglić je zgodnie z zasadą zaokrągleń i wyrównać do pełnej kwoty odpisu rocznego w ostatnim księgowanym w danym roku podatkowym odpisie.

Kroki obliczania odpisów amortyzacyjnych:

1. Ustalenie wartości początkowej środka trwałego
2. Określenie przewidywanego okresu użytkowania
3. Wybór metody amortyzacji
4. Obliczenie rocznej stawki amortyzacyjnej
5. Wyliczenie miesięcznych odpisów amortyzacyjnych
6. Wprowadzenie odpisów do ewidencji księgowej
7. Monitoring i kontrola procesu amortyzacji

Podatek dochodowy jest bowiem podatkiem rozliczanym rocznie i podstawową zasadą jest, aby roczny odpis amortyzacyjny, czyli suma wszystkich odpisów amortyzacyjnych w roku, był zgodny z przepisami. Ta reguła zapewnia, że mimo technicznych zaokrągleń w poszczególnych miesiącach, łączna kwota odpisów w roku pozostanie prawidłowa.

Jeżeli przy obliczaniu kwoty odpisu rocznego również powstają zaokrąglenia wynikające z podziału wartości początkowej przez liczbę lat amortyzacji, wówczas zaokrąglenia należy wyrównać w ostatnim odpisie dokonywanym w ostatnim roku amortyzacji danego składnika majątku. To podejście gwarantuje, że przez cały okres amortyzacji zostanie rozliczona dokładnie wartość początkowa środka trwałego.

Proces amortyzacji trwa do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową środka trwałego. Po tym momencie środek trwały jest w pełni zamortyzowany i nie można już dokonywać dalszych odpisów, nawet jeśli nadal jest używany w działalności gospodarczej.

Ewidencja i dokumentacja amortyzacji

Właściwa ewidencja środków trwałych i dokonywanych odpisów amortyzacyjnych stanowi podstawę prawidłowego rozliczania kosztów w firmie. Przedsiębiorca musi prowadzić szczegółową dokumentację każdego środka trwałego, obejmującą datę nabycia, wartość początkową, przyjętą metodę amortyzacji oraz stawkę amortyzacyjną.

Dokumentacja powinna również zawierać uzasadnienie dla przyjętego okresu użytkowania środka trwałego, szczególnie jeśli odbiega on od standardowych norm branżowych. Może to być istotne w przypadku kontroli podatkowej, gdzie organy mogą weryfikować zasadność przyjętych założeń amortyzacyjnych.

Każdy odpis amortyzacyjny musi być właściwie udokumentowany w księgach rachunkowych firmy. Oznacza to konieczność prowadzenia ewidencji środków trwałych, która pozwoli na śledzenie wartości księgowej netto każdego składnika majątku oraz pozostałego do zamortyzowania okresu użytkowania.

Wymagane dokumenty dla ewidencji amortyzacji:

• Faktura zakupu lub dokument nabycia środka trwałego
• Protokół odbioru i wprowadzenia do użytkowania
• Karta środka trwałego z podstawowymi parametrami
• Uzasadnienie wyboru metody i okresu amortyzacji
• Miesięczne zestawienia odpisów amortyzacyjnych
• Dokumentacja zmian i modyfikacji środka trwałego

Optymalizacja podatkowa przez amortyzację

Świadome zarządzanie polityką amortyzacyjną może stać się skutecznym narzędziem optymalizacji podatkowej w firmie. Wybór odpowiedniej metody amortyzacji pozwala na dostosowanie profilu kosztów do specyfiki działalności i potrzeb finansowych przedsiębiorcy.

W przypadku firm rozwijających się dynamicznie, które potrzebują szybkiego odzyskania środków zainwestowanych w rozwój, atrakcyjne mogą być metody pozwalające na wyższe odpisy w początkowych latach użytkowania środka trwałego. Z kolei firmy preferujące stabilność i przewidywalność kosztów mogą wybrać amortyzację liniową.

Planowanie inwestycji w środki trwałe powinno uwzględnia nie tylko potrzeby operacyjne firmy, ale także wpływ na obciążenia podatkowe. Rozłożenie zakupów w czasie lub skoncentrowanie ich w określonych okresach może wpłynąć na optymalizację całkowitego obciążenia podatkowego.

Istotne jest również monitorowanie zmian w przepisach podatkowych dotyczących amortyzacji, które mogą wprowadzać nowe możliwości optymalizacyjne lub modyfikować istniejące reguły. Regularne przeglądy polityki amortyzacyjnej pozwalają na wykorzystanie wszystkich dostępnych instrumentów.

Strategie optymalizacji podatkowej:

• Wybór metody amortyzacji dopasowanej do cyklu biznesowego
• Planowanie momentu zakupu środków trwałych
• Wykorzystanie amortyzacji jednorazowej dla małych środków
• Rozłożenie inwestycji w czasie dla równomiernego obciążenia kosztów
• Monitorowanie zmian przepisów podatkowych
• Regularne przeglądy polityki amortyzacyjnej

Przykłady praktyczne zastosowania amortyzacji

Aby lepiej zrozumieć praktyczne zastosowanie różnych metod amortyzacji, warto przeanalizować konkretne sytuacje biznesowe. Każda metoda może być optymalna w różnych okolicznościach, w zależności od charakteru działalności i strategii finansowej firmy.

Firma produkcyjna zakupiła nową linię technologiczną za 500 000 złotych z przewidywanym okresem użytkowania 10 lat. Wybierając amortyzację liniową, przedsiębiorca będzie rozliczał rocznie 50 000 złotych kosztów amortyzacyjnych przez kolejne 10 lat, co zapewni stabilny i przewidywalny profil kosztów w długim okresie.

Inny przykład dotyczy firmy świadczącej usługi sezonowe, która nabyła specjalistyczny sprzęt używany tylko w określonych miesiącach roku. Zastosowanie amortyzacji sezonowej pozwoli na rozliczanie kosztów tylko w okresach, gdy sprzęt rzeczywiście generuje przychody, co lepiej odzwierciedla ekonomiczną rzeczywistość działalności.

Przedsiębiorca prowadzący działalność w branży IT zakupił serwery komputerowe, wiedząc, że ze względu na szybki postęp technologiczny będą one tracić swoją przydatność szybciej niż wynikałoby to z fizycznego zużycia. Wybór amortyzacji degresywnej pozwoli na szybsze odzyskanie zainwestowanych środków i przygotowanie się na konieczność modernizacji sprzętu.

Mała firma usługowa zakupiła laptop za 8 000 złotych. Ze względu na niską wartość i możliwość zastosowania amortyzacji jednorazowej, całą kwotę można zaliczyć do kosztów w pierwszym roku użytkowania, co znacząco obniży obciążenia podatkowe w tym okresie.

Tabela porównawcza metod amortyzacji

Błędy w rozliczaniu amortyzacji

Nieprawidłowe rozliczanie amortyzacji może prowadzić do poważnych konsekwencji podatkowych i finansowych. Najczęstszymi błędami są niewłaściwe ustalenie wartości początkowej środka trwałego, błędny wybór metody amortyzacji lub nieprawidłowe obliczenie okresu użytkowania.

Szczególną uwagę należy zwrócić na moment rozpoczęcia amortyzacji. Odpisy można rozpocząć dopiero po wprowadzeniu środka trwałego do ewidencji i tylko od początku miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia. Wcześniejsze rozpoczcie amortyzacji lub nieprawidłowe ustalenie daty początkowej może zostać zakwestionowane przez organy podatkowe.

Kolejnym częstym błędem jest zmiana metody amortyzacji w trakcie okresu użytkowania środka trwałego. Przepisy wymagają konsekwentnego stosowania raz wybranej metody przez cały okres amortyzacji, a jej zmiana może skutkować koniecznością korekty rozliczeń podatkowych.

Błędne obliczenia odpisów amortyzacyjnych, szczególnie w przypadku metod innych niż liniowa, mogą prowadzić do nieprawidłowego wykazywania kosztów i w konsekwencji do błędów w rozliczeniu podatku dochodowego. Dlatego tak ważne jest dokładne sprawdzanie wszystkich obliczeń i prowadzenie rzetelnej ewidencji.

Najczęstsze błędy w amortyzacji:

• Nieprawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego
• Błędny wybór metody amortyzacji
• Zmiana metody w trakcie okresu użytkowania
• Nieprawidłowe obliczenie okresu amortyzacji
• Wcześniejsze rozpoczęcie amortyzacji
• Brak odpowiedniej dokumentacji
• Błędy w obliczeniach miesięcznych odpisów

Amortyzacja w różnych formach opodatkowania

Zasady amortyzacji mogą się różnić w zależności od formy opodatkowania wybranej przez przedsiębiorcę. Firmy rozliczające się według skali podatkowej, podatkiem liniowym czy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych mogą mieć różne możliwości w zakresie rozliczania środków trwałych.

Przedsiębiorcy rozliczający się ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych mają ograniczone możliwości w zakresie amortyzacji, co może wpływać na atrakcyjność tej formy opodatkowania dla firm intensywnie inwestujących w środki trwałe. Z kolei firmy płacące CIT mają pełny dostęp do wszystkich metod amortyzacyjnych przewidzianych w przepisach.

Wybór formy opodatkowania powinien uwzględniać planowane inwestycje w środki trwałe i możliwości ich rozliczania. W niektórych przypadkach korzyści z amortyzacji mogą przeważyć nad innymi zaletami określonej formy podatkowej.

Istotne są również różnice w zasadach amortyzacji między prawem podatkowym a bilansowym. Firmy prowadzące księgi rachunkowe muszą uwzględniać obie perspektywy, co może prowadzić do konieczności prowadzenia podwójnej ewidencji amortyzacyjnej.

Planowanie inwestycji z uwzględnieniem amortyzacji

Decyzje inwestycyjne w środki trwałe powinny uwzględniać nie tylko potrzeby operacyjne firmy, ale także wpływ na sytuację podatkową i finansową. Właściwe planowanie momentu zakupu, wyboru metody amortyzacji i rozłożenia inwestycji w czasie może przynieść znaczące korzyci finansowe.

Etapy planowania inwestycji:

1. Analiza potrzeb operacyjnych firmy
2. Ocena dostępnych środków finansowych
3. Wybór optymalnego momentu zakupu
4. Określenie metody amortyzacji
5. Kalkulacja wpływu na obciążenia podatkowe
6. Monitoring realizacji planu inwestycyjnego
7. Ocena efektywności podjętych decyzji

Przy planowaniu większych inwestycji warto rozważyć ich rozłożenie na kilka okresów podatkowych, co może pozwolić na lepsze wykorzystanie możliwości amortyzacyjnych i uniknięcie nadmiernego obciążenia kosztami w jednym roku. Z drugiej strony, koncentracja zakupów w określonym okresie może być korzystna z punktu widzenia negocjowania cen z dostawcami.

Analiza przepływów pieniężnych powinna uwzględniać wpływ odpisów amortyzacyjnych na obciążenia podatkowe. Wyższe odpisy oznaczają niższe podatki, co poprawia przepływy pieniężne firmy i może wpłynąć na dostępność środków na dalsze inwestycje.

Monitoring rynku i trendów technologicznych może pomóc w podejmowaniu decyzji o optymalnym momencie inwestycji i wyborze odpowiedniej metody amortyzacji. Szczególnie w branżach charakteryzujących się szybkim postępem technologicznym, timing inwestycji może mieć kluczowe znaczenie dla ich rentowności.

Kluczowe zasady do zapamiętania

• Amortyzacja rozpoczyna się od początku miesiąca następującego po wprowadzeniu środka do ewidencji
• Wybrana metoda amortyzacji musi być stosowana przez cały okres użytkowania środka
• Odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu i zmniejszają podstawę opodatkowania
• Wartość początkowa środka trwałego to cena nabycia lub koszt wytworzenia
• Okres amortyzacji zależy od przewidywanego czasu ekonomicznej użyteczności środka
• Grunty, budynki mieszkalne i dzieła sztuki nie podlegają amortyzacji

Podstawowe zasady amortyzacji:

• Środek musi być kompletny i zdatny do użytku
• Przewidywany okres używania dłuższy niż rok
• Wykorzystanie w działalności gospodarczej
• Konsekwentne stosowanie wybranej metody
• Miesięczne dokonywanie odpisów
• Właściwa dokumentacja i ewidencja

Najczęstsze pytania

Amortyzację można rozpocząć od początku miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji jako kompletny i zdatny do użytku. Jeśli środek został zakupiony w połowie miesiąca, odpisy amortyzacyjne zaczną być naliczane dopiero od pierwszego dnia następnego miesiąca.

Nie, przepisy wymagają konsekwentnego stosowania raz wybranej metody amortyzacji przez cały okres użytkowania środka trwałego. Zmiana metody w trakcie amortyzacji nie jest dozwolona i może skutkować koniecznością korekty rozliczeń podatkowych.

Wartość początkowa środka trwałego to cena jego nabycia lub koszt wytworzenia. Obejmuje ona nie tylko cenę zakupu, ale także wszystkie koszty bezpośrednio związane z doprowadzeniem środka do stanu zdatnego do użytkowania, takie jak transport, montaż czy przygotowanie stanowiska.

Amortyzacji nie podlegają grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów, budynki i lokale mieszkalne, a także dzieła sztuki i eksponaty muzealne. Te składniki majątku ze względu na swoją specyfikę nie tracą wartości w procesie użytkowania lub mają charakter niezniszczalny.

Odpisy amortyzacyjne należy dokonywać miesięcznie, począwszy od miesiąca następującego po wprowadzeniu środka trwałego do ewidencji. Miesięczne odpisy powinny być równe, a ewentualne różnice wynikające z zaokrągleń należy wyrównać w ostatnim odpisie danego roku podatkowego.

Amortyzacja jednorazowa może być zastosowana tylko po spełnieniu określonych warunków prawnych, które dotyczą głównie wartości środka trwałego i charakteru działalności podatnika. Nie wszystkie środki trwałe kwalifikują się do tej metody amortyzacji, a jej zastosowanie wymaga spełnienia szczegółowych przesłanek określonych w przepisach podatkowych.